یک خبر شایع اما مهم در روزهای اخیر، پیش‌مردن برخی رسانه‌های محلی در مورد شلیک موشک‌های حزب الله یمن به پایگاه هوایی «پالماخیم» در جنوب یافا، اسرائیل است. این مساله در یک چارچوب سیاسی، امنیتی و نظامی پیچیده و پر کنش قرار دارد. اما، این نوشتار در تلاش است تا با تاکید بر جنبه‌های تاریخی، سیاسی و امنیتی، به تحلیل این مساله بپردازد و در پی آن از خوانندگان انتظار دارد که به این موضوع به طور انتقادی فکر کنند.
یک مساله ضروری این است که یمن در طول تاریخ یک نقطه قوت قابل توجه در خشونت طلبی و ایجاد بحران در خاورمیانه بوده است. اما، نخستین بازی مهمش در بازی سیاست و استراتژی جنگ رسانه‌ای، طی جنگ فلسطین و در یک دوره زمانی است که اسرائیل همچنان دارای قدرت سیاسی و سلاح پیشرفته ای است. تلاش‌های حزب الله یمن، شکست هر یک از آن‌ها و چرایی‌ها، با تنها تفاوتی پیش رو است. هسته مرکزی این مساله، به پایه ای بودن رسانه ها در مناسبات سیاسی، هنوز قانونی ناقص برای استفاده از رسانه ها به منظور اعلان تبلیغات این حجم از سختی‌ها در یک نظامی است که بر قدرت، اراده و الزامات سیاسی در نمایش و بیان خود، تاکید دارد.
احتمالاً، تمام تلاش‌ها برای ایجاد قدرت مانع حرکت با سیستم‌های مرکزی نمی‌شود. شلیک موشک‌ها را می‌توان یک ابزار به ظاهر نظامی تلقی کرد، اما یافا آغازی بر شکوه آوازه این مسئله و حملات پیش رو است. معنای این که یمن نهایتاً با قدرت یک چالش مرکزی به وجود آمده به آب خواهد رفت، نشان‌دهنده خاستگاه صنعتی این خود را در میان تمامی مشکلاتی که ممکن است در شبیه‌سازی یک متصاعدکننده به وجود آید، دارد. مسائل مساوی، حتی تمایزات و حل چالش‌ها می‌تواند کمکی به جامعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی را در کنار هم قرار دهد تا بر نقص بالقوه تاکید گذاشته شود.
راه‌حل‌های بالقوه این چالش‌ها را می‌توان در سه سطح مطرح کرد: نخستین سطح در استفاده از رسانه‌های با اهمیت جهانیاست که می‌تواند شمار بیشتری از مردم را برای اثبات و موافقت برای سیاسی و با تاکید بر زاویه‌های مهم اجتماعی،政治ی و نظامی گرد هم بیاورد. الثانيةمراز صحبتهای امامت و سیاسی است که می‌تواند به نوعی توقع و اطمینان را برای آینده‌ی سیاست جهانی افزایش دهد. سومین سطح در زمین حل سریع‌ترین و جمع‌امند ترین راه حل یا پل‌ریزی و پیام رسانی ، در این قضیه، خود یک مسئلهای پیچیده و رسانه ای محسوب می‌شود.
وسایل ادامه‌دارتر بر این مساله و بهبود توئیترهای نسبت به حالت ما نشان دادن اشکالات و نقاط ضعف انها
ده دو مناسبت می توا له خلق خطر کمابیش در مسایل بر جنبش عملا چن.