سایت بیمارستان تدبیر کلینیک به اطلاع می‌رساند که عفونت رحم، یکی از نگران‌کننده‌ترین مشکلات صلاحیت زنان است که اگر به موقع تشخیص داده نشود، ممکن است منجر به عوارض جدی در باروری و سلامت عمومی شود. این عفونت ممکن است ناشی از حضور میکروارگانیسم‌های بیماری‌زای خلیجی، ویروس‌ها یا قارچ‌ها باشد و می‌تواند به لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها نیز خچو کنند. آگاهی از علائم عفونت رحم و مراجعه زودهنگام به پزشک می‌تواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند. در این مقاله به بررسی علائم، دلایل، روش‌های تشخیص و درمان عفونت رحم می‌پردازیم.

عفونت رحم اولین بار هنگامی رخ می‌دهد که میکروارگانیسم‌های بیماری‌زای وارد رحم شده و باعث التهاب و عفونت در دیواره داخلی رحم شوند. این بیماری می‌تواند حاد یا مزمن باشد. بنابراین در ادامه انواع عفونت رحم را بررسی می‌کنیم.

عسلت رحم می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و بسته به محل درگیری و نوع عامل عفونی، به چند دسته تقسیم می‌شود. مهم‌ترین انواع عفونت رحم و ویژگی‌های هر یک شامل موارد زیر است:

1. آندومتریت (Endometritis): التهاب و عفونت در دیواره داخلی رحم (آندومتر)
2. بیماری التهابی لگن (PID): گسترش عفونت از رحم به لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها
3. سرویسیت (Cervicitis): عفونت و التهاب دهانه رحم

علائم عفونت رحم بسته به شدت آن ممکن است بدون علامت یا همراه با نشانه‌های مختلفی باشد. شایع‌ترین علائم شامل موارد زیر است:

1. دشواری و گرفتگی در ناحیه لگن
2. ترشحات غیرطبیعی از واژن
3. خونریزی‌های غیرعادی
4. تب و لرز
5. دشواری و لرز هنگام ادرار کردن
6. ناراحتی و درد در هنگام رابطه جنسی
7. خستگی و بی‌حالی مداوم

اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، به پزشک مراجعه کنید، زیرا درمان سریع می‌تواند از گسترش عفونت جلوگیری کند.

علائم عفونت رحم و عوامل خطر

عفونت رحم ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله:

1. عفونت‌های مقاربتی (STIs) مانند کلامیدیا و سوزاک می‌توانند باعث عفونت رحم شوند.
2. زایمان، سقط جنین یا جراحی‌های رحمی ممکن است باکتری‌ها وارد رحم شوند و باعث عفونت شوند.
3. عمل‌هایی مانند کورتاژ یا IUD گذاری نیز می‌توانند ریسک عفونت را افزایش دهند.
4. عدم رعایت بهداشت شخصی یا استفاده مداوم از دوش واژینال می‌تواند تعادل باکتریایی واژن را بر هم بزند و زمینه را برای عفونت فراهم کند.
5. زنان مبتلا به دیابت، بیماری‌های خودایمنی یا ایدز بیشتر در معرض عفونت‌های رحمی هستند.
6. باقی ماندن تامپون یا فنجان قاعدگی برای مدت طولانی در واژن، می‌تواند باعث رشد باکتری‌ها و ایجاد عفونت شود.

تشخیص عفونت رحم نیاز به بررسی دقیق علائم، انجام معاینات پزشکی و آزمایش‌های تخصصی دارد. پزشک معمولاً بر اساس شرح حال بیمار و تست‌های تشخیصی مناسب، نوع و شدت عفونت را تعیین می‌کند. روش‌های تشخیص عفونت رحم شامل موارد زیر است:

1. معاینه بالینی و بررسی علائم عفونت رحم
2. آزمایش‌های آزمایشگاهی
3. سونوگرافی لگنی
4. لاپاروسکوپی (در موارد شدید)

درمان عفونت رحم بستگی به شدت و علت آن دارد. برخی از روش‌های رایج شامل موارد زیر هستند:

1. درمان دارویی (آنتی‌بیوتیک‌ها)
2. درمان‌های خانگی (کمکی)
3. جراحی (در موارد شدید)

پیشگیری از عفونت رحم نیازمند رعایت بهداشت فردی، تغذیه مناسب و سبک زندگی سالم است. چند راهکار مؤثر برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های رحمی شامل موارد زیر است:

1. رعایت بهداشت شخصی و شستشوی صحیح ناحیه تناسلی
2. استفاده از روش‌های پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی (کاندوم)
3. اجتناب از دوش‌های واژینال مکرر
4. مراجعه منظم به پزشک زنان و انجام تست‌های دوره‌ای

به‌نظر می‌رسد که کشف علائم عفونت رحم در اولین قدم برای محافظت از سلامت باروری و عمومی است. در صورت ظهور هر یک از علائم ذکر شده در این مقاله، به پزشک مراجعه کنید. از جمله این علائم، درد پایین شکم، تب، ترشحات غیرطبیعی و خونریزی‌های نامنظم هستند که می‌توانند عارضه‌های جدی‌تر مانند نازایی یا عفونت‌های گسترده در لگن را بدنبال داشته باشند.