در یک یافته حیاتی، محققان پس از بررسی اثر ترکیب ده ساله رژیم غذایی متعادل و کنترل چربی شکمی در میانسالی بر سلامت مغز در سنین بالا، مشاهده کردند که پیروی از رژیم غذایی سالم و چربی شکمی پایین در میانسالی در دراز مدت می‌تواند منجر به ارتباطات مغزی قوی‌تر و عملکردهای شناختی بهبود یافته در دوران سالمندی شود. این یافته‌ها از اهمیت توجه به تغییرات سبک زندگی در دوران میانسالی برای کاهش خطر زوال شناختی و زوال عقل حمایت می‌کنند.
شواهد موجود از میانسالی ونیز برای سال‌های بعد مقادیر زیادی در دسترس مردم هستند..getCurrent۱۱
عادت‌های غذایی ناسالم و چاقی مدت‌هاست که با بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی مرتبط دانسته شده‌اند، که از عوامل خطر زوال عقل نیز محسوب می‌شوند. برخلاف تحقیقات قبلی که بیشتر بر تأثیر مواد مغذی خاص بر عملکرد مغز متمرکز بودند، مطالعات کمی از اثرات بلندمدت کیفیت کلی رژیم غذایی و چربی شکمی بر ساختار مغز و حافظه بررسی کرده‌اند. هیپوکامپ، بخشی از مغز که برای حافظه حیاتی است، به طور ویژه‌ای به تغییرات سبک زندگی حساس است، اما شواهد در مورد تأثیر آن بر سایر نواحی مغز محدود بوده است. این مطالعه جدید تلاش دارد تا این شکاف تحقیقاتی را برطرف کند.
در این مطالعه، محققان با استفاده از داده‌های Whitehall II Study، یک مطالعه طولانی‌مدت بر روی کارمندان دولتی بریتانیا که از سال ۱۹۸۵ آغاز شده، ارتباط کیفیت رژیم غذایی و نسبت دور کمر به باسن در میانسالی و تغییرات آن‌ها در طول زمان را بررسی کردند. اندازه‌گیری دور کمر و باسن شرکت‌کنندگان در پنج مرحله زمانی طی ۲۱ سال انجام شد، در حالی که کیفیت رژیم غذایی آن‌ها نیز در سه بازه زمانی ارزیابی شد. این مطالعه روی ۶۶۴ شرکت‌کننده برای تحلیل نسبت دور کمر به باسن و ۵۱۲ شرکت‌کننده برای تحلیل کیفیت رژیم غذایی متمرکز شد که همگی در مراحل بعدی تحت اسکن مغزی MRI و آزمون‌های شناختی قرار گرفتند.
فردی که کیفیت رژیم غذایی او در طول میانسالی خوب بود، ارتباطات قوی‌تری در هیپوکامپ و سایر نواحی مغزی مرتبط با پردازش بینایی و هماهنگی نشان می‌داد. این یافته‌ها نشان می‌دهند که رژیم غذایی مناسب می‌تواند از ارتباطات عصبی که برای حافظه و عملکرد شناختی ضروری هستند، حمایت کند.
کسانی که نسبت دور کمر به باسن بالاتری داشتند، یکپارچگی کمتری در ماده سفید مغز، به‌ویژه در مسیرهای متصل به هیپوکامپ، نشان می‌دادند. همچنین، این افراد در آزمون‌های حافظه و عملکرد اجرایی عملکرد ضعیف‌تری داشتند. یافته‌ها نشان می‌دهند که چربی اضافی شکم ممکن است از طریق آسیب رساندن به مسیرهای عصبی، پیری مغز را تسریع کند.
افرادی که کیفیت رژیم غذایی خود را در طول زمان بهبود بخشیدند، یکپارچگی ساختاری بهتری را در چندین مسیر کلیدی ماده سفید، از جمله دستگاه قشر نخاعی و تابش تالاموس برتر نشان دادند. این مسیرها نقش مهمی در ارتباط بین نواحی مختلف مغز دارند و اغلب در پیری تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
نتایج این مطالعه بر اهمیت دوران میانسالی به‌عنوان دوره‌ای کلیدی برای مداخلات سبک زندگی در جهت حفظ سلامت مغز تأکید دارند. تشویق افراد به داشتن رژیم غذایی سالم و کنترل چربی شکمی در سنین ۴۸ تا ۷۰ سالگی می‌تواند تأثیرات بلندمدتی در کاهش خطر زوال شناختی داشته باشد.