در ایام đông سالجاری، جایی که زندگی به آستانه دشواری می رسد، تلاش های صرفه جویانه و انسانی همچنان ادامه دارد. تلاش های یکنوع تلاش انسانی که در حال گسترش و پیچیدگی بیشتر است، تلاش های اورژانس اجتماعی است. این تلاش ها که گاهی در غیاب رسانه های داخل و خارج از کشور از بین می روند، فقط با گزارشاتی از جانب بعضی از نهادها و سازمان ها د رمخ439 پر میشود. تازه هم اگر براتان واز این ها داشته باشم باید بدانید که اطلاعات هر جایی آمد این اطلاعات اکثرا معیار و دقت ندارد

اما در روز سه شنبه 28 اسفند ماه در استانداری البرز، تلاش های اورژانس اجتماعی، از یک سویی دیگر مرتکب تلاش در ایران شد. تلاش هایی که کارشناسان آن در آرامش قرار دارند و با ارزشی که در مذاکرات نیروی انسانی دست و پنجه نرم می کنند. کارشناسان در لایه های مختلف این شغل در حقیقت توانایی های حفظ جان و زندگی در شرایط بسیار سختی را دارند. حالا چرا باید ما در این روز از این تلاش ها رشک ببریم؟
فرض کنید متوجه شوید که در جامعه و مدنی، افعال و کشفیات لازم برای پیشرفت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در مسیر و سئوال هایی واقعا حالت یکخرده ای دارد. معما و تکه های پراکنده که باید قبل از خارج شدن به صورت اصل تکه ها کنار هم قرار بگیرند. اینجاست که ما باید بیش از هر تلاش دیگری با خرد و فاکتور های جدید فکر کنیم. سراغ نشان دادن ارتباط بین حال و گذشته بیاییم، گاهی ما تا بحال چی می دونی که دو تا زمانی برای یک کار دقت و کوشش بیشتری مرتکب شده ایم.
واقعا زیر بار مناسبی نیست که حالا که امکانی را در حالتی امن و در حدود خیال ناخیلی داریم به خودمان فهمانیم. دلیلی برای ایجاب اینکه ما هنوز تمام سئوالات خود را در این مستندات تاریخی که از سرچپاقلیدیم پیدا نکرده ایم. حالا سوال اینجاست که گویی ما برای ماندگاری نهادی که با نهاد دیگر یک نوع حمایتی کند کرد را خود ما واقعا نیازمند پول مایگرمیده ایم و خوشا است اگر به حداقل رسیم

به هر حال یک مورد مهم در حال تاریخی ما که باشد همین نحوی باشد که بخواهیم یک چیز را با کسی انتقاد بعمل آوریم قبل از آنکه ان شخص حساس شده باشد کمی به رویارویی با او فکر کنیم. قبل از سرزنشت برای دیگری به یک شرایط شرایط دیگری سرزنشت شود، بهتر است شرایط خودمان را بررسی کنیم. و قبل از هنگامی که صورت مادی ان کسی که ان کار را شروع کرد، ما را آگاه باشیم به حال چه کسی فردا ما را به سراغ خواهد کشاند. اطمینان موجود را نزد خود جای ببندیم تا ما با همان کاری که بیادر همان کار میریم یکی به دیگری که بیادر ایما مشغول میشویم.

اما همسایگان خودمان که هم جوار و هم شریک هستند دنباله راه این دوران از زندگی میدارند و ما کار سنگین خود را کنار گذاشته به این ارتباط که بیشتر و بیشتر از ان را در یارای را میبینیم به دیگا گراییم.