راهنمای اخیر از همبستگی بین حال خوب شریک زندگی و میزان کورتیزول فرد بیان می‌کند که چگونه یک رابطه به بهداشت روانی ما کمک می‌کند. واکنش مثبت ما به یک شریک زندگی شاد می‌تواند کورتیزول‌مان را کاهش داده و مانع بلوغ دوران پیری می‌شود.
بر اساس نتایج یک مطالعه که در مجله Science منتشر شد، محققان دریافتند که زوج‌هایی که در رابطه‌ای عمیق و ماندگار بودند و یکدیگر را از احساسات منفی محافظت می‌کردند، میزان کورتیزول کمتر داشتند. این موضوع در بین زوج‌های مسن‌تر که احساس رضایت بالاتری از رابطه داشتند، بیش از آن‌ها دیده شد. با این حال، تأثیر شریک زندگی مسن‌تر بر کاهش کورتیزول زمانی بیش از حد شادی همسرانش بود، که به نظر می‌رسد گویی حالت خوشحالی بیشتر در ارتباط است با توصیف شریک زندگی نسبت به احساس شادی osobní.
در نهایت، این یافته‌ها اهمیت تلاش برای حفظ روحیه خوب در کنار همسر را برجسته می‌کنند، زیرا می‌تواند به‌عنوان یک سپر روانی در برابر استرس‌های مربوط به پیری عمل کند.