در سال‌های اخیر، افزایش nhanh chóng جذب افراد غیر متخصص در حوزه فیزیوتراپی یک نگرانی عمده برای متخصصان سلامت شده است. این افراد با استفاده از تبلیغات در فضای مجازی، بسیاری از بیماران را که توانایی مراجعه به مراکز درمانی را ندارند، فریب می‌دهند و در نتیجه باعث بروز مشکلات جدی می‌شوند. این مشکل بهمین اندازه مهم است که متاسفانه چشم‌گیر شده است و نیاز به توجه و بررسی بیشتر دارد. برای مثال، همایون آبایی، عضو هیئت‌مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران، بر این موضوع تأکید دارد که بیماران باید قبل از دریافت خدمات فیزیوتراپی در منزل، حتماً از صلاحیت فرد درمانگر اطمینان حاصل کنند. این انتظار به این دلیل وجود دارد که ورود افراد غیرمتخصص به این زمینه نه تنها تاثیری مثبت ندارد، بلکه می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به بیماران وارد کند.
دلیل این نگرانی ها در بسیاری از موارد، انسجام لازم در سیستم‌هایی که می توانند بر شفافیت و هویت درمانگران نظارت کنند، است. برای مثال، انجمن فیزیوتراپی ایران اعلام آمادگی برای ارائه مشاوره و راهنمایی به بیماران کرده است. آن‌ها همچنین از هموطنان خود خواسته‌اند تا برای تأیید صلاحیت متخصصین از سامانه‌های نظام پزشکی و انجمن فیزیوتراپی استفاده کنند. این رویکرد به حین درک اهمیت وجود نظام و چگونگی بهره‌گیری از آن برای جلوگیری از دردها و خطرها کمک می‌کند.
به نوعی، این مشکل یک تریبون برای بحث در مورد امنیت و کیفیت خدمات به ویژه در شرایط والن جمیع سازمانها است. آیا سازمانها در گذشته یبوط‌ها یا معضل‌های مشابه را تجربه کرده‌اند؟ و اگر خیر، آیا تلاش‌های صورت گرفته در ریشه‌یابی و حل این مشکلات طولانی‌تر از زمان نتیجه‌گیری کل문제 ها نبود؟ این مسائل هرگز پاسخ داشته یا آشتینانی برای گوش دادن به دردهای مساسوزی نداشتند؟ و آیا لازم است تا برای تمام شرایط شغلی در کنار بهر نظام‌های کیفیت همکاری با فرهنک تشخیص دار کرد اجتماعی محسوب شود؟