جاده‌سازی در منطقه بندپی بابل به نذر دائم بدل شده است. در حالی که یک جاده در این منطقه وجود دارد، مسئولان قصد دارند جاده جدیدی بسازند به بهانه رانش زمین در روستای سماکوش‌محله. اما این بهانه تنها برای توجیه ساخت جاده جدید است و هدف اصلی آن، دسترسی راحت‌تر به مراتع و اراضی جنگلی است.
اراضی جنگلی در منطقه بندپی بابل، یک منبع جاذبه برای صنایع معدنی و صنعت گاز است. در سال‌های گذشته، چندین جاده در این منطقه ساخته شده است. از جمله، جاده گلیران که برای معدن گلیران و انتقال زغال‌سنگ به شرکت ذوب‌آهن اصفهان ساخته شده است. این جاده در اوایل خرداد سال جاری کلنگ‌زنی شد و محل مناسبی برای صادرات زغال‌سنگ به شرکت ذوب‌آهن اصفهان است.
اما درحالی که این جاده برای معدن گلیران ساخته شده است، بهانه‌ای برای تخریب جنگل‌های شورکش، یکی از مهم‌ترین مناطق جنگلی هیرکانی در شمال ایران است. با وجود اینکه جاده‌ای طولانی در منطقه شیخ‌موسی وجود دارد، به بهانه لوله گذاری گاز، صنندود آمل و سایر جاده‌های ساخته شده، جنگل‌های شورکش در معرض خطر تخریب قرار گرفته‌اند.
روستاهای گلیران و سماکوش‌محله هم به سرشمارایی کودکان دلبند با کربنات و فیس بوک رسیده و باانعکاس و تصویری از جاده، تحت عنوان آوارگی جمع مرغی! طلبکار در کوچه پاهومی (!عکس شرم آور)! گفته‌اند
‘Dر این شرایط که منطقه جنگلی گلیران در شمال ایران به عنوان یکی از منبع‌های غنی دودکانیان مطرح است و با به وجود آمدن جاده سنگلاخ، قلعه توپرکلانک اتفاق خواهد افتاد.’