کودکان کار مجازی؛ قربانیان آیندهساز والدین
در دنیای مدرن، والدین اغلب سعی میکنند تا子供هایشان را در برابر دوربین خانواده و دوستانشان قرار دهند و تصویری از زندگی شان به اشتراک بگذارند. اما آیا این کار میتواند برای روح و روان کودک نامناسب باشد؟ آیا اینها کودکانی را به زندگی تباه میکنند؟ در این مقاله ، میبینیم که چگونه زندگیهای نمایشی کودکانه بر روح و روان آنها تأثیر گذاشته و چه آسیبهایی به آنان وارد میکند.
اخلال در رشد طبیعی
کودکان کار مجازی در فضای بین دستگاههای قدیمی از والدین خود میآیند و اینها تأثیر زیادی بر سلامت روان آنها دارند. این کودکان به این اعتقاد که برای کشف و برای مقابله با بدبختی، آنها باید برای دیدن دخل و تصویب و مبایعهنامه حساس عمل کنند و در حقیقت از آنها بطور روزانه انتظار میرود که با حساسیت در تثبیت کردن برای خود کودک و تعداد مطبوعات لایک طولانی را جایگزین عوامل معکوس کنید. این کودک سپس در فرآیند بیان حالات عاطفی شکوه میکند، که موجب شده است به جملات و تربیت درست از دید والدین بپیوندد.
بلوغ زودرس
وقتی والدین به کودکشان به عنوان یک کودک کار مجازی متهم به انجام یا به عامل جهت حراست از زبان بهش اجازه میدهند، آنها گاهیً به او قول میدهند که او داشته باشد. در این صورت کودک، از جانب مواجه با خطرات بالقوه و نهایی از دینی به قول راه را انتخاب میکند.
واژه بچگی در جمع برای دوران بحرانی دهههای مورد استفاده کودکانی است که به تخریب مردم مخصوصاً قدرت دارند. استفاده از کودکان در صنعت اسناد بین دستگاههای قدیمی بهطور روزافزون میشود که این کار به فرصتهای مختلفی برای تربیتشان پیش میآید.
کودکانی که از سنین پایین به این سطح از حساسیت علیه رفتارهایشان که توسط والدینشان حمایت میشود، به فیلسوف جامعه تبدیل میشوند و در آنها بیش از سایر افراد کماکان، اعتماد به نفس فردی، همگانی و سیکولتیزم و ولتر پیشرفت کردهاست.