جمهوریت–ناصر تبریزی نوشت:هر روز در کشورمان چند اتفاق عجیب و غریب و غیر قابل توجیه رخ می دهد که واقعا کلام از توضیح آن عاجز است.

در یک جای همین کره خاکی، برای حفظ یک اصله درخت مسیر یک اتوبان، ریل قطار منحرف می شود، تا نماد زندگی طبیعت، زخمی یا قطع نگردد.. در جای دیگری، برای نجات یک نوع موجود زنده، یک پروژه عظیم عمرانی لغو می شود .با یک جستجوی ساده می توان تصاویری از انحراف جاده ها در بستر طبیعت، سازه های عمرانی با تلفیق  درختان و ساختمان های عظیم را مشاهده نمود.

تمام این تغییرات، فقط برای حفظ چند اصله درخت، یک فضای سبز و یا حمایت از محیط زیست، اجرایی می شود، چرا که درک درستی از رابطه توسعه پایدار و محیط زیست برای همه مسجل شده است.

زمانی که، ماندگاری سیستم حیاتی طبیعت یا مظاهر آن (به هر عنوان) مطرح می شود،تحت هر عنوانی،اولویت اول و مسلم با مظاهر زیست محیطی و مانده  های فرهنگی و باستانی است.

در این گونه موارد تمام دولتمردان با حساسیت های بسیار بالا خود را مجاب به حفظ تمامیت و موجودیت،آن می کنند. در بیشتر موارد با مشخص کردن حریم های واضح و مشخص، و وضع قوانین شفاف، هر گونه دست اندازی به موجودیت  آنها، به عنوان جرم تعریف و عاملین آن به تحمل جزای سنگین محکوم می شوند.

این قوانین به اندازه ای قاطع و بازدارنده است که در همه کشورهای توسعه یافته، حفظ جنگل ها ،آثار باستانی و زیست محیطی و ….موفقیت آمیز بوده و به عاملی برای جلوگیری از تخریب و ویرانی آنها، تبدیل شده است.

نبود ضمانت اجرایی این گونه قوانین در کشور های عقب مانده و یا به قولی «در حال توسعه» موجب شده که حتی در صورت وجود همان قوانین، متخلفین به آسانی، قادر به تخریب باشند.

اما در ایران…

• حالت اول؛ جای خالی وضع قوانین واضحی که بتوان از طریق آن، راه فرار سود جویان (تحت عناوین واهی) بست، موجب شده تا فرصت طلبان  با سوء استفاده از خلاء ماده قانونی ، درست در مقابل رسانه ها، و حتی حافظان همان آثار، بتوانند به آسانی اقدام به تخریب نمایند.

نیازی به ارایه نمونه نیست، چرا که  همگی، ده ها و صد ها نمونه از آن را سراغ داریم.

در این شرایط یک سر قضایا به سود جویان و سر دیگر آن به کسانی وصل است که قادر به هر گونه خلافی در قالب تبصره ها، اقدام به ویرانی محیط زیست می کنند.

• حالت دوم؛ اکثر این حوادث زمانی به وقوع می پیوندد که عاملین آن، دولت ، یا دولتمردانی هستند که اتفاقا قرار است، حامی و محافظ این گونه آثار باشند، اما خود، مجری یا عامل ویرانی منابع محیط زیست، آثار ماندگار باستانی و ….می شوند.

دراین بخش ارائه نمونه الزامی به نظر می رسد:

شهرداری ها: طی این ۴۰ سال و اندی ، یکی از ویرانگران محیط زیست، شهرداری ها بوده است. مجوز قطع درختان شهر  با اخذ جریمه های مربوطه، (به نفع مجریان)  همراه بوده است. ساخت برج ها در باغ ها شهر های بزرک، در مقابل واریز وجوه قانونی و غیر قانونی، به سازمان های مرتبط با شهرداری ها، از تعداد هراران مورد «در یک شهر» می گذرد…

وزارت نفت : نفتی ها،به بهانه های واهی «تجمیع آب در قالب سد سازی»،برداشت نفت از بستر تالاب ها، ساخت تاسیسات پتروشیمی در مناطق جنگلی، سال هاست که طبیعت ایران را ویران و بستر زیستی صد ها هزار پرنده و جونده و تمام ساکنین آن را معدوم می کنند. نتیجه کار، نابودی ده ها تالاب، خشک شدن ده ها رودخانه، گسترش بیابان، آوارگی ساکنین مناطق زیر آب رفته ، و تبعات زیست محیطی غیر قابل توجیه برای کشور بوده است…

وزارت راه و شهر سازی: از دیگر ابر قهرمانان این حوزه، وزارت راه است، قطع هزاران درخت در بستر رشته کوه های زاگرس، قطع درختان جنگل های هیرکانی، ویرانی محدوده های جنگلی، برای احداث جاده ها و پروژه های مرتبط از افتحاران عمرانی این وزارتخانه به حساب می آید.

شاهکار پروژه راه سازی در کرمانشاه

جدیدترین مورد،  قطع درخت هفتصد ساله در مقابل دوربین، با افتخار و قدرت، از شاهکارهای وزارت نیرو در کرمانشاه بشمار می آید…..

نهایت بی رحمی و قساوت!

بعید می دانم صحنه ماشین آلت راه سازی که بی رحمانه قتل یک بلوط هفتصد ساله را در کرمانشاه ببیند و تحمل کند…

بروید به سایت ها و تماشا کنید  بی رحمی انسان بی مسئولیت را…

چگونه می توان یک جاندار هفتصد ساله را برای پروژه راه سازی این گونه بی رحمانه به قتلگاه برد؟

در کشوری که «سقط جنین یک روزه» عمل غیر انسانی تلقی می شود، چگونه است که قتل و سرنگونی یک «موجود زنده هفتصد ساله» از افتخارات یک پروژه «راه سازی» تلقی می گردد.

به قول حضرت امیر (ع) زمانی که به یک غیر مسلمان ظلم می شود، خطاب به امت خویش فریاد برای بر می آورد: وای به حال کسی که از شنیدن چنین عملی از درد زنده بماند…..

این گونه اقدامات ترسناک و حزن آلود را می توان به تمام دستگاه ها و سازمان ها هم تعمیم داد، زمانی که پای اجرای یک پروژه عمرانی یا توسعه یک واحد صنعتی یا اقتصادی و …. به میان می آید تنها قربانی آن ،محیط زیست و میراث معنوی و فرهنگی ما بوده است.

به فرمایش قرآن کریم:

فاعتبرو یا اولی الابصار….

بیشتر بخوانید:

لینک کوتاه : https://jomhouriat.ir/?p=254150