بدون جریان خون کافی به آلت تناسلی، ممکن است دچار اختلال نعوظ شوید که
می تواند انجام فعالیت های جنسی را دشوار کند و بر عزت نفس و روابط صمیمانه
شما تأثیر بگذارد.

داروهایی مانند ویاگرا (سیلدنافیل) یا سیالیس
(تادالافیل) اغلب برای کمک به افزایش جریان خون به آلت تناسلی و درمان
اختلال نعوظ تجویز می شوند؛ با این حال، این موارد همیشه موثر نیستند و می
توانند عوارض جانبی داشته باشند. در عوض، برخی از افراد می توانند از راه
های طبیعی برای افزایش جریان خون به آلت تناسلی، از جمله ورزش، مدیریت
استرس و کاهش مصرف الکل بهره مند شوند.

تمرینات هوازی انجام دهید

افزودن ورزش‌های هوازی بیشتر که به عنوان ورزش‌های قلبی عروقی یا کاردیو
نیز شناخته می‌شود، به برنامه روزانه‌تان می‌تواند با بهبود فشار خون و
گردش خون به افزایش جریان خون به آلت تناسلی کمک کند. این تمرینات به طور
همزمان با گروه های عضلانی بزرگ به صورت ریتمیک هماهنگ می شوند و ضربان قلب
و دریافت اکسیژن را افزایش می دهند.

تحقیقات نشان داده است که 40
دقیقه ورزش هوازی متوسط ​​تا شدید چهار بار در هفته به مردان کمک می کند
تا اختلال نعوظ را کاهش دهند. پس از شش ماه، این برنامه ورزشی همچنین باعث
بهبود مشکلات نعوظ در مردان مبتلا به چاقی، فشار خون بالا، سندرم متابولیک،
بیماری های قلبی عروقی و عدم فعالیت بدنی شد.

مطالعه اخیر دیگری شامل 11 کارآزمایی تصادفی کنترل شده نشان داد که ورزش
هوازی منظم به ویژه در بهبود عملکرد نعوظ در مردان مبتلا به اختلال نعوظ
شدید مؤثر است.

انواع  ورزش های هوازی که ممکن است به بهبود جریان خون به آلت تناسلی و کاهش اختلال نعوظ کمک کنند عبارتند از:
 

• دوچرخه سواری
• دویدن
• رقصیدن
• ایروبیک استپ
• شنا کردن
• پیاده روی

قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید، با متخصص اورولوژی خود صحبت کنید، به خصوص اگر دارای هر گونه بیماری زمینه ای هستید. 

عضلات کف لگن خود را تقویت کنید

تمرین عضلات کف لگن (عضلاتی که از مثانه و روده ها حمایت می کنند) ممکن
است به بهبود جریان خون در آلت تناسلی نیز کمک کند. ماهیچه های کف لگن
همچنین شامل ماهیچه های ایسکیوکاورنوس و بولبوسپونژیوز هستند که برای حرکت
خون به داخل آلت تناسلی منقبض می شوند و آلت تناسلی را در حالت نعوظ نگه می
دارند. عضلات کف لگن ضعیف می تواند جریان خون به آلت تناسلی را کاهش دهد.

تحقیقات محدود نشان داده است که تمرینات کف لگن می تواند به بهبود
عملکرد نعوظ در افراد مبتلا به اختلال نعوظ کمک کند. برخی از مطالعات
همچنین نشان داده‌اند که تمرینات کف لگن به بهبود اختلال نعوظ کمک می‌کند،
مشابه مصرف داروهایی که جریان خون را در آلت تناسلی افزایش می‌دهند.

یک مطالعه روی مردان مبتلا به اختلال نعوظ یک سال پس از جراحی پروستات
نشان داد که تمرین عضلات کف لگن باعث بهبود عملکرد نعوظ بعد از سه ماه می
شود.
 

تمرین کگل را امتحان کنید

در اینجا نحوه انجام یک نوع تمرین کف لگن معروف به کگل توضیح داده شده است:

• مطمئن شوید که مثانه شما خالی است.
• دراز بکشید و یا روی صندلی بنشینید.
• ماهیچه های کف لگن خود را سفت کنید، همانطور که در حال ادرار کردن
  هستید. 10 ثانیه نگه دارید. مطمئن شوید که باسن، ران یا شکم خود را منقبض
  نمی کنید. 
• 10 ثانیه دیگر عضلات را شل کنید. 
• سه تا پنج بار در روز این تمرین را تکرار کنید. 

مطمئن شوید که در تعداد تکرارها و تعداد دفعات کگل زیاده روی نکنید.
ورزش بیش از حد کف لگن می تواند باعث خستگی عضلات و افزایش بی اختیاری
ادرار (نشت ادرار) شود.
 

یک رژیم غذایی مغذی داشته باشید

خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی با غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و
گوشت بدون چربی و محدود کردن غذاهای حاوی چربی اشباع شده و سدیم ممکن است
به حفظ عملکرد نعوظ و بهبود جریان خون در آلت تناسلی کمک کند. افرادی که
غذاهای مغذی می خورند ریسک ابتلا به فشار خون و دیابت در آنها کاهش پیدا
میکند؛ این دو بیماری زمینه ای با اختلال نعوظ ارتباط مستقیم دارند.

مطالعه ای که بر روی بیش از 21000 مرد انجام شد نشان داد شرکت کنندگانی که
از رژیم غذایی مدیترانه ای یا شاخص تغذیه سالم جایگزین در سال 2010 پیروی
کردند، کمتر به اختلال نعوظ مبتلا شدند. هر دو رژیم غذایی مصرف سبزیجات،
میوه ها، آجیل، حبوبات، ماهی یا غذاهای غنی از اسیدهای چرب با زنجیره بلند
(نوعی اسیدهای چرب امگا 3) را توصیه می کنند. رژیم ها همچنین توصیه می کنند
از مصرف گوشت قرمز و فرآوری شده خودداری کنید.
   

غذاهای موجود در رژیم غذایی مدیترانه ای عبارتند از:

• سبزیجاتی مانند سبزیجات برگ دار، کدو سبز، کدو حلوایی، مارچوبه
• میوه هایی مانند سیب، انواع توت ها، مرکبات
• غلات مانند ارزن، جو، فارو، گندم سیاه 
• حبوبات مانند عدس، نخود، لوبیا سفید
• آجیل و دانه هایی مانند بادام، تخمه کدو تنبل، پسته، گردو
• غذاهای دریایی مانند ماهی، صدف، میگو
• طیور
• روغن زیتون
• لبنیات، گوشت و تخم مرغ در حد اعتدال

استرس را مدیریت کنید

کاهش استرس ممکن است به افزایش جریان خون به آلت تناسلی شما کمک کند
زیرا استرس و اضطراب می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد. افراد مبتلا به
اختلال نعوظ ممکن است دارای اضطراب عملکرد جنسی نیز باشند که نوعی اضطراب
عملکردی است که انجام رابطه جنسی را دشوار یا غیرممکن می کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که دوره‌های طولانی استرس یا اضطراب باعث افزایش
کورتیزول می‌شود، هورمون استرس که می‌تواند سطح تستوسترون شما را کاهش داده
و خطر اختلال نعوظ را افزایش دهد. افزایش هورمون استرس همچنین می تواند
فشار خون را افزایش دهد، جریان خون را کند کند و عروق خونی را باریک کند یا
به آن آسیب برساند.

برخی از راه‌های کمک به مدیریت عوامل استرس‌زا و افزایش بالقوه جریان خون در آلت تناسلی عبارتند از: 

تمرینات تنفسی:  یک مطالعه اولیه نشان داد که تمرینات
تنفسی دیافراگمی همراه با داروی اختلال نعوظ تادالافیل (سیالیس) عملکرد
نعوظ را موثرتر از دارو به تنهایی بهبود می بخشد.این تمرین تنفسی شامل دم
عمیق به داخل دنده ها و سپس بازدم از طریق لب ها است، مثل اینکه در حال فوت
کردن یک شمع هستید. 
مدیتیشن:  یادگیری آرام کردن و
پاکسازی ذهن از طریق مدیتیشن می تواند به مدیریت استرس کمک کند که ممکن است
به بهبود جریان خون و عملکرد جنسی کمک کند. تحقیقات همچنین نشان می دهد که
مراقبه ذهنی ممکن است به افراد کمک کند تا با اضطراب عملکرد جنسی کنار
بیایند.
یوگا: حرکت در جریان حرکات ذهن و بدن می
تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند. تحقیقات محدود همچنین نشان می دهد
که یوگا ممکن است عملکرد نعوظ را بهبود بخشد.

طب سوزنی:  تحقیقات محدود نشان می دهد که طب سوزنی
ممکن است به کاهش استرس و بهبود جریان خون در بدن از جمله آلت تناسلی و
بهبود عملکرد نعوظ کمک کند. این عمل طب سنتی چینی شامل قرار دادن سوزن های
نازک روی بدن برای بهبود جریان انرژی است.

سیگار را ترک کنید 

ترک سیگار ممکن است به بهبود جریان خون به آلت تناسلی و بهبود عملکرد
نعوظ کمک کند. سیگار پوشش داخلی سلولی رگ های خونی (اندوتلیوم) را تغییر می
دهد که تولید اکسید نیتریک و سیگنال دهی را کاهش می دهد. بدون اکسید
نیتریک کافی، ماهیچه های آلت تناسلی نمی توانند به اندازه کافی شل شوند تا
اجازه دهند خون به آلت تناسلی برای نعوظ جریان یابد.

سیگار همچنین ممکن است خطر ابتلا به اختلال نعوظ را افزایش دهد زیرا به
سیستم گردش خون شما آسیب می رساند که خون را در بدن و آلت تناسلی حمل می
کند. اگر سیگار می کشید، ممکن است به بیماری قلبی و بیماری عروق خونی مبتلا
شویدشرایطی که می توانند جریان خون را محدود کرده و باعث اختلال نعوظ
شوند.

مطالعات نشان می‌دهد که سیگارهای الکترونیکی نیز می‌توانند به اختلال نعوظ دامن بزنند، اما ممکن است تأثیر کمتری داشته باشند.

از مصرف الکل اجتناب کنید

اگر به شدت الکل مصرف می کنید، کاهش مصرف الکل ممکن است جریان خون را در
آلت تناسلی شما افزایش دهد. یک مطالعه اخیر نشان داد شرکت کنندگانی که
دارای اختلال مصرف الکل بودند، پس از یک ماه بدون مصرف الکل، عملکرد نعوظ
در آنها به طور قابل توجهی بهبود پیدا کرد.

نوشیدن بیش از حد الکل با مواد شیمیایی مغز تداخل پیدا می کند؛ این مواد
شیمیایی به آلت تناسلی کمک می کند هنگام تحریک از خون پر شود.
  

اگر فکر می کنید عادات نوشیدنی شما باعث کاهش جریان خون به آلت تناسلی
شما می شود، سعی کنید نوشیدن الکل را متوقف کنید.  اگر فکر می کنید ممکن
است به الکل وابسته باشید، با پزشک خود و یکی از اعضای خانواده یا دوستان
مورد اعتماد خود تماس بگیرید تا در یافتن درمان به شما کمک کنند.

مکمل مصرف کنید

برخی از مکمل های گیاهی و رژیمی نتایج امیدوارکننده ای را به عنوان یک
درمان جایگزین برای افزایش جریان خون به آلت تناسلی و بهبود عملکرد نعوظ
نشان می دهند. با این حال، هیچ مکمل گیاهی برای درمان موثر و ایمن اختلال
نعوظ ثابت نشده است.

تحقیقات نشان می‌دهد مکمل‌هایی مانند
ال-آرژنین، جینکو بیلوبا و  یوهیمبه ممکن است رگ‌های خونی را بازتر کرده و
باعث بهبود جریان خون شوند؛ این خاصیت ممکن است به افزایش جریان خون به آلت
تناسلی کمک کند. ال-آرژنین همچنین در بدن به اکسید نیتریک تبدیل می شود که
به بهبود جریان خون و شل شدن عضلات مورد نیاز برای نعوظ کمک می کند.
 جینسینگ  همچنین ممکن است به شل شدن عضلات بدن و بهبود جریان خون به آلت
تناسلی کمک کند.

قبل از مصرف هر مکملی، با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که مکمل ها
با داروها تداخل ندارند یا شرایط سلامتی را بدتر نمی کنند. جینکو بیلوبا می
تواند خونریزی را افزایش دهد و در صورت داشتن اختلال خونریزی یا مصرف
داروهای رقیق کننده خون خطرناک است.
 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر به طور مداوم در ایجاد یا حفظ نعوظ مشکل دارید، به پزشک مراجعه
کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا تشخیص دهید چه چیزی باعث اختلال
عملکرد جنسی می شود و درمان صحیح را برای بهبود کیفیت زندگی خود پیدا کنید.

داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای فشار خون و آرام بخش ها می
توانند باعث اختلال نعوظ شوند. اختلال نعوظ همچنین می تواند نشانه ای از یک
مشکل اساسی سلامتی باشد، از جمله:

• آترواسکلروز (انسداد عروق با تجمع پلاک)
• نوروپاتی دیابتی (آسیب عصبی ناشی از دیابت)
• بیماری قلبی
• فشار خون بالا 
• بیماری مزمن کلیه
• آسیب آلت تناسلی، نخاع، پروستات، مثانه یا لگن 
• افسردگی
• اضطراب، از جمله ترس از صمیمیت و اضطراب عملکرد جنسی

تشخیص اختلال نعوظ

برای تشخیص اختلال نعوظ و کاهش جریان خون به آلت تناسلی، پزشک شما
احتمالاً شما را به یک متخصص اورولوژی ارجاع می دهد. آنها از شما در مورد
سابقه پزشکی و جنسی شما می پرسند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهند.

در طول یک معاینه فیزیکی، اورولوژیست حساسیت آلت تناسلی، ظاهر آلت
تناسلی، فشار خون و نبض شما را بررسی می کند. آنها همچنین ممکن است آزمایش
خون را برای کمک به تعیین اینکه آیا دیابت، تصلب شرایین، بیماری مزمن کلیه
یا مشکلات هورمونی ممکن است با اختلال نعوظ مرتبط باشند، درخواست کنند.

برای اندازه‌گیری بهتر جریان خون آلت تناسلی، پزشک ممکن است آزمایش‌های زیر را نیز تجویز کند:

• سونوگرافی داپلر:  پس از تزریق دارویی به آلت تناسلی که باعث نعوظ می شود، آزمایش تصویربرداری تصاویر رنگی از جریان خون به آلت تناسلی ایجاد می کند.
• تست نعوظ شبانه:  یک وسیله پلاستیکی حلقه مانند در
  شب در اطراف آلت تناسلی قرار می گیرد تا تعداد نعوظ ها در هنگام خواب را
  آزمایش کند. یک دستگاه نظارت الکتریکی همچنین ممکن است استحکام و طول عمر
  نعوظ را اندازه گیری کند. این روش کمک می کند تا نشان دهد که آیا جریان خون
  به آلت تناسلی می رسد یا خیر.
• تست تزریق:  دارو به آلت تناسلی تزریق می شود یا
  برای ایجاد نعوظ در مجرای ادرار قرار می گیرد. سپس جریان خون به آلت تناسلی
  با پر بودن آلت یا مدت زمان نعوظ ارزیابی می شود. 

دارودرمانی

اگر داروهای طبیعی به افزایش جریان خون در آلت تناسلی کمک نکند، پزشک
ممکن است مصرف داروهایی به نام مهارکننده‌های فسفودی استراز (PDE) را توصیه
کند. مهارکننده های PDE داروهایی هستند که به شل شدن عضلات صاف آلت تناسلی
کمک می کنند تا به افزایش جریان خون در هنگام برانگیختگی کمک کند. این روش
کمک می کند تا آلت تناسلی در هنگام رابطه جنسی نعوظ داشته باشد. سازمان
غذا و داروی ایالات متحده داروهای PDE زیر را برای درمان اختلال نعوظ تایید
کرده است:

• ویاگرا (سیلدنافیل)
• لویترا، استاکسین (واردنافیل)
• سیالیس (تادالافیل)
• استندرا (آوانافیل)

داروهای تزریقی به نام آلپروستادیل (Muse) نیز می توانند به بهبود جریان
خون در آلت تناسلی کمک کنند. این دارو مستقیماً در آلت تناسلی یا به عنوان
شیاف در مجرای ادرار قرار می گیرد.

اختلال نعوظ شدید که به دارو پاسخ نمی دهد نیز ممکن است به درمان جراحی
نیاز داشته باشد. جراحی آخرین راه حل پزشکی برای اختلال نعوظ است، زیرا خطر
عفونت بالاتری دارد.

اگر درمان‌های طبیعی برای بهبود عملکرد نعوظ
مؤثر نبود، به پزشک خود مراجعه کنید. جریان خون محدود به آلت تناسلی می
تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به درمان دارد.