سیدموید علویان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنااظهار کرد: پس از کشف ویروس هپاتیت A و B در دهه ۱۹۷۰، محققان سال‌ها روی علل بروز انواع هپاتیت‌های ویروسی که عامل بیماری آن‌ها دو ویروس ناشناخته A و B نبود ، کار می‌کردند و برای نخستین‌بار در سال ۱۹۸۹، استفاده از روش‌های جدید بیولوژیک مولکولی با جداسازی ویروس هپاتیت C، تحولی در علم بیماری‌های کبدی ایجاد کرد.
وی با بیان اینکه این عفونت از طریق تماس با خون آلوده منتقل می‌شود، افزود: با توجه به اینکه ویروس هپاتیت C به‌راحتی توسط سیستم دفاعی میزبان یا سیستم ایمنی بدن از بین نمی‌رود، ابتلا به ویروس هپاتیت C در بیشتر موارد منجر به بروز عفونت ماندگار در بدن خواهد شد.
رئیس انجمن مطالعات کبدی ایران (هپاتیت)، استاد دانشگاه و فوق تخصص گوارش و کبد با بیان اینکه امروز از میان ویروس‌های شناسایی‌شده ویروس‌های هپاتیت B و C به‌عنوان علل مهم بیماری مزمنی تحت عنوان تنبلی کبد مطرح هستند و باید آن‌ها را کنترل کرد، تصریح کرد: ویروس هپاتیت C در سلول‌های کبدی تکثیر می‌شود و به آن‌ها آسیب می‌رساند و محققان اعتقاد دارند که ویروس هپاتیت C گونه‌های متعددی دارد و به دلیل تنوع ژنتیکی، ویروس می‌تواند از حفاظ سیستم ایمنی بدن عبور و عفونت مزمن ایجاد کند.
علویان با بیان اینکه تنوع جغرافیایی قابل ملاحظه‌ای در شیوع گونه‌ها و زیرگونه‌های ناشی از میزان بالای جهش در این ویروس وجود دارد، ادامه داد: ایمنی پایداری علیه عفونت هپاتیت C در بدن ایجاد نمی‌شود، از همین‌رو امکان ابتلای مجدد افراد به این ویروس وجود دارد و عفونت با ویروس هپاتیت C، یک مشکل مهم و بهداشتی در سراسر جهان به‌شمار می‌رود.
وی با اشاره به اینکه هپاتیت C میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را مبتلا کرده است، گفت: این بیماری در کشورهای آسیای شرقی، مصر، پاکستان و آذربایجان شایع‌تر از سایر کشورها است، اما آمار دقیق از مبتلایان به این بیماری در تمام کشورها وجود ندارد؛ ویروس هپاتیت C از راه تماس با خون فرد آلوده منتقل می‌شود و در محیط خارج از بدن و در خون خشک‌شده نیز تا سه ماه زنده می‌ماند.
رئیس انجمن مطالعات کبدی ایران (هپاتیت)، استاد دانشگاه و فوق تخصص گوارش و کبد با بیان اینکه تمام خون‌های اهدایی افراد از نظر انواع بیماری‌های عفونی از جمله هپاتیت C مورد بررسی قرار می‌گیرد و تنها در صورت سالم بودن اجازه تزریق به فرد گیرنده خون داده می‌شود، اضافه کرد: علم پزشکی در روند ترقی خود، برای سالم‌سازی خون‌های مصرفی گام‌های متعددی برداشته است و پس از ورود آزمون تشخیص هپاتیت B در سال ۱۹۷۰ میلادی و غربالگری تمام خون‌های اهدایی از نظر هپاتیت B و معدوم کردن خون‌های آلوده، شیوع هپاتیت به دنبال تزریق خون به‌طور جدی کاهش یافته است.