روز جهانی مبارزه با فقر براساس تقویم جهانی 17 اکتبر را به عنوان «روز جهانی مبارزه با فقر» نامگذاری کرده است. با این حال، در جمهوری اسلامی ایران با طرحهای «محرومیتزدایی» خود توانسته است که میزان «فقر مطلق» را به کمتر از پنج درصد کاهش دهد و شاخصهای «رفاه عمومی» و «توسعه اقتصادی» را بهبود بخشد.
فقر یکی از چالشهای جوامع بشری است که به عنوان یکی از موانع اصلی در تحقق اهداف هر انسان و جامعهای شناخته شده است. «روز جهانی ریشهکنی فقر» فرصت است تا انسانها با هر عقیده و خاستگاه اجتماعی گرد هم آیند تا بر تعهد خود نسبت به فقرزدایی تاکید کنند و همبستگی خود را با فقرا نشان دهند.
اولین بار در روز 17 اکتبر 1987، بیش از 100 هزار نفر در تروکادرو پاریس گرد هم آمدند تا اعلام کنند که فقر نوعی از نقض حقوق بشر است. آنها با ادای احترام به قربانیان فقر شدید، خشونت و گرسنگی، بر لزوم ریشهکنی فقر تاکید کردند.
مقدمه
۱۷ اکتبر به عنوان روز جهانی مبارزه با فقر شناخته میشود و هدف آن درک ابعاد فقر و تلاش برای مبارزه با آن است. اما فقر را چگونه تعریف میکنیم؟ فقر به معنای فقدان یا عدم دسترسی به نیازهای اساسی مثل خوراک، پوشاک و سرپناه است. همچنین میتوان فقر را به عنوان یک پدیده اجتماعی و اقتصادی که بر روی زندگی افراد تأثیر میگذارد، تعریف کرد.
تاریخچه
فقر در طول تاریخ یک چالش جهانی بوده است. در سال 1987، 100000 نفر در تروکادرو پاریس گرد هم آمدند تا فقر را نوعی نقض حقوق بشر بنامند. این اعتراض، توجه جهانیان را به این مشکل مهم جلب کرد و تلاش برای مبارزه با فقر را افزایش داد.
سازمان ملل متحد نیز در سال 1992 قطعنامهای تصویب کرد که 17 اکتبر را به عنوان روز جهانی مبارزه با فقر اعلام کرد. سازمان ملل، کشورهای جهان را فراخواند تا این روز را برای ارائه و ترویج فعالیتهای ملموس برای مبارزه با فقر اختصاص دهند.
نوعهای فقر
فقر، انواع مختلفی دارد. از جمله، فقر مطلق، فقر نسبی، و فقر طبیعی. فقر مطلق، فقدان نیازهای اساسی مثل خوراک، پوشاک و سرپناه است. فقر نسبی، ناشی از اختلاف سطح زندگیها در زمانهای مختلف و در میان تکتک افراد یک جامعه یا از مقایسه یک شهر با شهر دیگر و کشوری با دیگر ملتها پدید میآید. فقر طبیعی، فقدان ثروتهای طبیعی، وجود بیابانهای خشک و بیحاصل، کمبود کانیها و مواد آلی و دیگر عواملی است که بدون حضور مستقیم و چشمگیر آدمی پدید میآید.
علل و راهکارهای اسلامی
فقر از عواملی گسترده و پیچیده است. اما اسلام، عامل اصلی فقر را بیکاری و تنبلی میداند. همچنین اسلام، اسراف و زیادهروی را از علل مهم فقر میشمارد. اسلام، از افراد و حکومتها انتظار دارد که برای از بین بردن فقر تلاش کنند.
برنامههای محرومیتزدایی در ایران
در جمهوری اسلامی ایران، با طرحهای «محرومیتزدایی» توانسته است که میزان «فقر مطلق» را به کمتر از پنج درصد کاهش دهد و شاخصهای «رفاه عمومی» و «توسعه اقتصادی» را بهبود بخشد. این تلاشها، در کاهش فقر مطلق و افزایش رفاه عمومی دوران جمهوری اسلامی ایران، نسبت به دوران پهلوی، تأثیر گذاشته است.
نتیججت
رونمایی دولت سیزدهم از پیشرفتهای قابلتوجه در کاهش فقر مطلق در ایران نشان میدهد که تلاشهای انجام شده در این زمینه، نتایجpositive قابلتوجهی داشته است. با اینحال، همچنان باید تلاشهای بیشتری برای بهبود وضعیت رفاه عمومی و اقتصاد ایران، انجام شود.