زبان کوزوو
استقلال اخیراً اعلام شده کوزوو، آن را به جدیدترین کشور جهان تبدیل کرده است
توجه را دوباره بر یوگسلاوی سابق و آلبانی و زبان های مختلف رایج در منطقه متمرکز می کند.
در قلب رویدادهای کنونی در یوگسلاوی سابق، کوزوو قرار دارد، اگرچه یک سری جنگ جدا از جنگ کوزوو در یوگسلاوی سابق در دهه 1990 درگرفت. اعلام استقلال چند روزه کوزوو توسط صربستان و حامی آن، روسیه، به شدت رد شده است.
از نظر جغرافیایی، کوزوو از شمال با صربستان، از شرق با مونته نگرو و از جنوب با آلبانی و جمهوری مقدونیه همسایه است.
کوزوو تقریباً دو میلیون نفر جمعیت دارد. جمعیت عمدتاً آلبانیایی هستند، اگرچه جمعیت‌های صرب، ترک، رومی، گورانی‌ها، بوسنیایی‌ها و سایر جوامع قومی نیز در آنجا ساکن هستند. پریشتینا پایتخت و بزرگترین شهر است.
از آنجایی که تقریباً بیش از 90 درصد از جمعیت کوزوو را آلبانیایی‌ها تشکیل می‌دهند، زبان آلبانیایی به همراه صربی به عنوان زبان رسمی شناخته می‌شود. به زبان های دیگری از جمله ترکی، رومی و بوسنیایی نیز صحبت می شود.
علاوه بر این، در آلبانی و کوزوو، آلبانیایی نیز در ایتالیا، جمهوری مقدونیه، مونته نگرو، یونان، ترکیه و جوامع مهاجر در بسیاری از کشورهای اروپا و همچنین در جوامع مصر، روسیه، اوکراین، بریتانیا صحبت می شود. ، ایالات متحده و استرالیا.
تاریخ مبارزه کوزوو برای استقلال بسیار پیچیده است. به عنوان استانی در داخل یوگسلاوی، کوزوو برای اولین بار در سال 1945 به عنوان منطقه خودمختار کوزوو-متوهیان برای محافظت از اقلیت آلبانیایی یوگسلاوی که عمدتاً در منطقه بومی شده اند، تشکیل شد.
با این حال تاریخ کوزوو به دوران باستان برمی گردد، زمانی که به گفته آتور ایوانز، کوزوو به نام Dardania شناخته می شد که از کلمه آلبانیایی dardhë به معنای گلابی گرفته شده است. بعد از قبیله ایلیاتی معروف به داردانی.
وجه تمایز بین آلبانیایی ها پایبندی آنها به اسلام است. این از نظر تاریخی به فتح کوزوو توسط عثمانی ها مرتبط است.
تحصیل در ترکیه
این فتح دستاورد مهمی برای ترک‌های عثمانی بود زیرا منابع معدنی در منطقه کوزوو یک دارایی مورد نیاز امپراتوری عثمانی بود. استقرار هژمونی عثمانی در کوزوو دوران جدیدی را از نظر فرهنگی و مذهبی آغاز کرد. ساختار مذهبی منطقه با جمعیت کاتولیک موجود در یک رابطه ظریف اگر نگوییم نامطلوب با رژیم جدید ترکیه پیچیده بود.
وضعیت محاصره شده کلیسای کاتولیک منجر به ظلم فزاینده بر اعضای آن شد. مالیات‌های انتخابی مذهبی و همچنین تهدید به جذب ملی از طریق جذب در کلیسای ارتدوکس صرب منجر به گرایش گسترده آلبانیایی‌ها به اسلام شد و تفاوت‌های فرهنگی، مذهبی و زبانی را که امروزه ادامه دارد، بیشتر کرد.
